Kwestia zbyt późnego planowania poczęcia pierwszego dziecka i związane z tym problemy z płodnością to szerszy problem społeczny. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia, w krajach wysokorozwiniętych problem z założeniem rodziny dotyczy od 10 do 15% par w wieku prokreacyjnym. Szacuje się, że w Polsce około 1,2-1,3 mln par może mieć problemy z poczęciem dziecka, z czego część wymaga leczenia metodą wspomaganego rozrodu.

Niepłodność to stan, w którym, mimo regularnego współżycia (3-4 razy w tygodniu) przez 12 miesięcy, nie można uzyskać ciąży. Niepłodność należy odróżnić od bezpłodności, która cechuje się całkowitą niemożnością do poczęcia potomka i diagnozuje się ją bardzo rzadko. U kobiet rozróżnia się dwa typy niepłodności: niepłodność pierwotną, gdy kobieta nigdy nie była w ciąży oraz niepłodność wtórną, gdy kobieta na pewno już kiedyś w ciąży była.

Działania podjęte w ramach kampanii „Płodna Polka”, mogą skutecznie ograniczyć problem niepłodności. Odpowiednie projekty informacyjno-edukacyjne mają zmienić postawy Polek kwestii diagnozowania płodności i świadomego planowania macierzyństwa.